Boginka



Promiennolica, złotowłosa
(Pod skórą kora i korzenie),
Rozwiana wichrem i mchem bosa,
Piękna jak Słońca przebudzenie -

Idzie, niesiona dżdżu zapachem,
Pod chmur skłębionych miękką falą;
Gdzieś tuż pod wsią, w jedności z lasem,
W cieniu skał zimnych, w słów oddali.

A las - rażony jej niemotą -
Kończy się wnet, gdzie strumyk płynie,
Tuż za zakrętem nagiej ciszy.
I cały świat tak słodko ginie.

24 czerwca 2015 r.