Błyskasz, potem znikasz... Światy przeolśniewasz,
Mocą się napełniasz i moc tę oddajesz.
Wzrastasz, gdy w twórczości czar się przyodziewasz,
Z energii materią w energię się stajesz...
W oczach Twych niebiosa Sens odzwierciedlają.
Żyjesz odtąd dumny po kres myśli swoich.
Dzikie namiętności jaźnią Twą władają.
Możesz je rozjątrzyć, możesz je ukoić...
Jeden jest życiobłysk na całe eony
I dla jednej chwili człowiek jest stworzony,
Będąc zaproszonym do tajemnic świata...
Jedna lśnieniobytność na czas wszechwieczności
Jednym się płomieniem rozpala miłości
W drugie cudotrwanie szczęśliwie bogata...
8 stycznia 2002 r.